Γράφει η Κα Ελίνα Διαμαντάκη, Ψυχολόγος, ΜSc
Το κλάμα είναι η ένδειξη του δεσμού αγάπης, εμπιστοσύνης και ασφάλειας που υπάρχει μεταξύ της μητέρας και του παιδιού!
Το παιδί συνήθως κλαίει επειδή φοβάται ότι οι γονείς θα το εγκαταλείψουν και δε θα γυρίσουν να το πάρουν. Ενδεχομένως η υπερβολική προσκόλληση του στη μητέρα αλλά και της μητέρας στο παιδί, να το δυσκολεύει να την αποχωριστεί και να μείνει στην κατασκήνωση. Ένας ακόμα φόβος του μπορεί να είναι ότι, ξαφνικά βρίσκεται σε ένα νέο περιβάλλον, με άγνωστο κόσμο, έξω από την ασφάλεια του σπιτιού του, στο οποίο προκειμένου να προσαρμοστεί και να επιβιώσει χρειάζεται να αναπτύξει νέες δεξιότητες (για τις οποίες αγωνιά αν θα τα καταφέρει). Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι γονείς να αναρωτηθούν πώς οι ίδιοι αντιμετωπίζουν τον αποχωρισμό και τι σημαίνει για αυτούς αυτή η μετάβαση του παιδιού…
Προσπαθήστε:
1. Να αφήσετε το παιδί να εκφράσει το φόβο του.. είναι «εντάξει να νιώθει έτσι!»
2. Να του δείξετε ξεκάθαρα ότι καταλαβαίνετε και συμπάσχετε με τα συναισθήματα του, ότι το αγαπάτε, ότι δε θα το αφήσετε εκεί για πάντα, αλλά θα το πάρετε πίσω την συμφωνημένη ημερομηνία
3. Να του δώσετε μια συγκεκριμένη προοπτική σε σχέση με την επικοινωνία του μαζί σας αλλά και τις επισκέψεις σας στην κατασκήνωση π.χ. διαβεβαιώστε το για τις ώρες που μπορείτε να επικοινωνείτε και ότι θα είστε συνεπείς στις συναντήσεις που μπορείτε να έχετε μαζί του, σύμφωνα με το πρόγραμμα της κατασκήνωσης. Φροντίστε να μην ματαιώσετε επισκέψεις που έχετε συμφωνήσει ότι θα πραγματοποιήσετε, γιατί αυτό μπορεί να εντείνει το άγχος του.
4. Να το ενθαρρύνετε να εξακολουθήσει να εκφράζει τα συναισθήματα του.
5. Να δείξετε ότι έχετε εμπιστοσύνη στις ικανότητες του να καταφέρει να παραμείνει και να περάσει αξέχαστα στην κατασκήνωση
6. Να το επιβραβεύσετε λέγοντας του πόσο καλά τα έχει καταφέρει ως τώρα π.χ. να παραμείνει 3 μέρες και να προσπαθήσει άλλες 3.
7. Να αποσπάσετε την προσοχή του από τα αρνητικά συναισθήματα δίνοντας του κίνητρο να εμπλακεί σε δραστηριότητες, ώστε να αρχίσει να εντάσσεται στην κατασκήνωση. Πείτε του για παράδειγμα «θέλω πολύ αύριο που θα μιλήσουμε να μου πεις κάτι καινούριο που έχεις μάθει!!»
8. Να συζητήσετε ξανά τους στόχους που έχετε βάλει για την κατασκήνωση και επαναπροσδιορίστε αυτούς που αποδεικνύονται μη ρεαλιστικοί (ώστε να μην απογοητεύεται αν δεν τα καταφέρνει)
9. Να παροτρύνετε το παιδί να σας μιλήσει για τις καινούριες του εμπειρίες, γνώσεις και δεξιότητες που κατάφερε να αποκτήσει, να σας μιλήσει για κάτι που διεκπεραίωσε επιτυχώς και για όσα το κάνουν να νιώθει ευχάριστα
10. Να ρωτήσετε αν υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελε να κάνει στην κατασκήνωση και ενθαρρύνετε το να δοκιμάσει.
11. Να το καθησυχάσετε για κάτι που δεν κατάφερε καλά. Δεν πειράζει θα τα καταφέρει καλύτερα την επόμενη φορά! Αντιθέτως επιβραβεύστε το για κάτι άλλο στο οποίο πραγματικά τα καταφέρνει!
Αποφύγετε:
1. Να θυμίζετε στο παιδί πόσα χρήματα ξοδέψατε για να το στείλετε κατασκήνωση
2. Να το προσβάλετε λέγοντας του ότι είναι παιδική αυτή του η συμπεριφορά
3. Να το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος σας
4. Να του προτείνετε να αγνοήσει τα συναισθήματα του και ότι υπερβάλει
5. Να του υπενθυμίζετε πότε θα πάτε να το πάρετε (αυτό κάνει το παιδί να εστιάσει στην φυγή του από την κατασκήνωση μετρώντας μέρες αντίστροφα).
6. Να του πείτε εξαρχής πως αν νιώθει ότι του λείπετε, θα πάτε κατευθείαν να το πάρετε . Μια ανάλογη τακτική όχι μόνο θα του εγκαταστήσει την προσδοκία ότι θα νιώσει έτσι αλλά ταυτόχρονά δεν του επιτρέπει να εστιάσει στο να ξεπεράσει αυτό το συναίσθημα και συνεπώς του στερεί την δυνατότητα να προσπαθήσει να αποκτήσει νέες δεξιότητες και στρατηγικές αντιμετώπισης του αποχωρισμού.
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής..
Αφού το παιδί φύγει από την κατασκήνωση καλό είναι να λάβει ενθάρρυνση και επιβράβευση για την επιτυχία της παραμονής του εκεί, αλλά και να του δοθεί χρόνος να προσαρμοστεί στις παλιές οικογενειακές συνήθειες και κανόνες. Επίσης σημαντικό είναι να συζητήσει με τους γονείς για την εμπειρία του και για όσα έμαθε μέσα στην κατασκήνωση αλλά και να ενισχυθεί να διατηρήσει και να γενικεύσει τις νέες δεξιότητες που απέκτησε. (π.χ. είδα ότι στην κατασκήνωση έστρωνες πολύ ωραία το κρεβάτι σου, μπορείς να συνεχίσεις να το κάνεις και στο σπίτι).
Αν οι συνταγές και οδηγίες δεν έχουν αποτέλεσμα..
Αν βέβαια αυτό το συναίσθημα του παιδιού επιμένει και αντιμετωπίζει παρατεταμένα προβλήματα στο φαγητό και στο ύπνο μπορεί να χρειαστεί να το πάρετε σπίτι. Μην του συμπεριφερθείτε σαν να έχει αποτύχει. Καθησυχάστε το και επιβραβεύστε το για όσο κατάφερε να μείνει διαβεβαιώνοντάς το ότι θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες να αξιοποιήσει αυτή την εμπειρία και ότι την επόμενη φορά θα καταφέρει να μείνει περισσότερο στην κατασκήνωση. Ίσως το παιδί δεν ήταν έτοιμο για την κατασκήνωση ή ακόμα και να μην του ταιριάζει αυτός ο τρόπος διασκέδασης. Γι’αυτό μην θεωρήσετε τον εαυτό σας αποτυχημένο γονέα ούτε το παιδί αποτυχημένο παιδί. Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, γι’αυτό αγκαλιάστε με σεβασμό τη μοναδικότητα του
